Urodziliśmy się po wojnie. Każdy z nas ma już własną, dorosłą biografię. Łączy nas dramat rodziców, niekiedy starszego rodzeństwa. Nosimy w sobie cień Zagłady. Większość z nas niewiele wie o swoich przodkach. Nie znamy Ich twarzy. Nie zachowały się fotografie, dokumenty, przedmioty z rodzinnych domów. Mamy poczucie, że jesteśmy bez miejsca, korzeni, bez rodzinnej pamięci. Często żyjemy lękami naszych rodziców, którzy uciekali, ukrywali się̨, widzieli tragedię najbliższych i koniec swojego świata. Ocaleli cudem. Czasem wracali z daleka, zawsze do pustki.
Powołaliśmy Stowarzyszenie Drugie Pokolenie przekonani o tym, że musimy mówić o naszym doświadczeniu. Chcemy odnajdywać osoby nam podobne, rozmawiać o naszych problemach: międzypokoleniowym doświadczeniu, w którym jest samotność, milczenie, tęsknota. Naszą potrzebą jest zrozumienie naszych bliskich i siebie, poznawanie Ich i naszej przeszłości. Pragniemy zachować pamięć o Tych, którzy nie przeżyli, i o Tych, którzy ocaleli.
Chcemy robić wszystko, aby naszą traumę, przekazaną nam przez poprzednie pokolenie, udawało się przekuć w dobro, wynikające z tego, że mamy swoje miejsce, gdzie czujemy się bezpiecznie i gdzie każdy zostanie wysłuchany i zrozumiany. Staramy się też wychodzić na zewnątrz, wspierać dobre inicjatywy a potępiać wszelkie oznaki nacjonalizmu i braku tolerancji. Zapraszamy do siebie wszystkich nam podobnych, dla wszystkich jest u nas ciepłe miejsce, wszyscy mogą tu zostać przyjęci i wysłuchani.